ŻYCIORYS

Sylwetka księdza biskupa Jana Ozgi

Człowiek nie może być jak ptak, który tylko przeleci po niebie. Dlatego, aby być dobrym misjonarzem, trzeba na ziemi pozostawiać znaki dobra, które już będą ewangelizować.

                                                                                       Ksiądz biskup Jan Ozga

Ksiądz biskup Jan Józef Ozga urodził się 17 kwietnia 1956 roku w Woli Raniżowskiej. Był drugim z czworga dzieci Antoniego i Zofii z domu Dul. Sakrament chrztu świętego przyjął 22 kwietnia 1956 roku w kościele św. Wojciecha w Woli Raniżowskiej z rąk ówczesnego księdza proboszcza Bolesława Puzia.

W latach 1963 – 1971 uczęszczał do Szkoły Podstawowej w Woli Raniżowskiej. Był ministrantem, lektorem i kantorem w kościele parafialnym w Woli Raniżowskiej. Następnie przez cztery lata uczył się w Liceum Ogólnokształcącego w Sokołowie Małopolskim. Po maturze w 1975 roku wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu, gdzie przez sześć lat studiował filozofię i teologię, przygotowując się do kapłaństwa.

4 kwietnia 1981 roku przyjął święcenia diakonatu, a 7 czerwca w katedrze przemyskiej święceń kapłańskich udzielił mu ksiądz biskup Ignacy Tokarczuk, ordynariusz przemyski. Prymicje odbyły się 14 czerwca 1981 roku w kościele parafialnym w Woli Raniżowskiej. Kazanie prymicyjne wygłosił pochodzący z Raniżowa ksiądz profesor Stanisław Potocki, rektor Wyższego Seminarium Duchownego w Przemyślu.

Od 1981 do 1985 ksiądz Jan Ozga pracował jako wikariusz przy parafii Najświętszego serca Pana Jezusa w Rzeszowie na tzw. Drabiniance (od 1995 roku jest to parafia katedralna diecezji rzeszowskiej). Praca duszpasterska księdza Jana polegała na katechizacji dzieci szkół podstawowych, opiece nad ministrantami, pracy z Kołem Przyjaciół Misji, prowadzeniu Ruchu Domowego Kościoła i Wspólnoty Modlitewnej.

W latach 1985-1987 ksiądz Jan Ozga był wikariuszem przy parafii świętego Stanisława Biskupa i Męczennika w Łańcucie.

W 1986 roku w odpowiedzi na apel Episkopatu Polski o 100 misjonarzy, jako dar Kościoła polskiego dla Kościoła powszechnego, ksiądz Ozga zgłosił się do pracy misyjnej. Była to decyzja związana również z prośbą św. Jana Pawła II z okazji Krajowego Kongresu Eucharystycznego w 1987 r. pod hasłem: „Do końca ich umiłował”. W czerwcu tegoż roku otrzymał pozwolenie i błogosławieństwo bpa Ignacego Tokarczuka na wyjazd do Kamerunu.

Od września 1987 roku do września 1988 roku przebywał w Centrum Formacji Misyjnej w Warszawie i tam przygotowywał się do wyjazdu do pracy misyjnej w Afryce.

2 października 1988 roku ksiądz Jan Ozga odprawił uroczystą mszę świętą w kościele parafialnym w Woli Raniżowskiej i przed wyjazdem do Afryki został uroczyście pożegnany przez swoich rodaków. Dwa dni później, 4 października 1988 roku, ksiądz Jan Ozga wyjechał do pracy misyjnej do Kamerunu.

Pierwszą placówką, w której rozpoczął pracę misyjną, była parafia Wniebowzięcia Matki Bożej w miejscowości Nguelemendouka. Tam utworzył znane obecnie Sanktuarium Maryjne, do którego co roku pielgrzymują tysiące dzieci, młodzieży i dorosłych.

16 października 1991 roku ksiądz Jan Ozga – misjonarz w Kamerunie otrzymał nominację na Wikariusza Generalnego diecezji Doumé Abong-Mbang, położonej na wschodzie kraju, w rejonie bardzo ubogim i mało rozwiniętym. W 1997 roku papież Jan Paweł II nominował księdza Jana na biskupa ordynariusza tejże diecezji. Sakrę biskupią ksiądz Ozga otrzymał 20 kwietnia 1997 roku. Dewizą księdza biskupa stały się słowa: „Ut unum sint”, czyli „Aby byli jedno”. Ksiądz Jan Ozga stał się pierwszym polskim biskupem w Afryce, który nie jest członkiem żadnego ze zgromadzeń zakonnych.

Ksiądz biskup zainicjował zorganizowanie I Synodu Diecezjalnego, który trwał pięć lat (2000-2005) i przygotowywał na obchody 50-lecia diecezji Doumé Abong-Mbang utworzonej 14 września 1955 roku. W latach 2013-2015 odbył się II Synod Diecezjalny poświęcony młodemu pokoleniu.

W czasie ciężkiej pracy misyjnej na Czarnym Ladzie biskup Jan przeszedł wszystkie stopnie misyjnego wtajemniczenia – od posługi wśród Pigmejów, leśnych ludzi, którzy praktykowali jeszcze kanibalizm, po biskupią posługę ordynariusza dużej diecezji. Bardzo dobrze poznał język i kulturę miejscowej ludności, a dzięki swoim przymiotom zdobył zaufanie i uznanie tubylców, czego dowodem jest przyjęcie księdza biskupa przez plemię Maka do rodziny królewskiej i nadanie nazwiska ich króla.

Ksiądz biskup przez lata spłacał zastane w diecezji zadłużenia w oświacie, dzięki tym działaniom szkoły katolickie mogą nadal funkcjonować. Troszczył się i zabiegał o miejscowe powołania, zorganizował wszystkie etapy formacji, od szkół średnich po wyższe seminarium.

W dużym stopniu przyczynił się do rozwoju materialnego biednej i zacofanej ludności Kamerunu, wspierając zakładanie źródeł czystej wody, tworzenie sieci szpitali i ośrodków zdrowia, działania na rzecz poprawy dróg.

W lipcu 2011 roku ksiądz biskup został odznaczony Orderem Kawalera Zasług dla Kamerunu: „Cavalier de l’Ordre de la Valeur du Cameroun”. To wysokie wyróżnienie państwowe zostało przyznane jako pierwszemu polskiemu misjonarzowi przez prezydenta kraju Paula Biye. Przyznano go w dowód zasług dla państwa kameruńskiego, podkreślając ogromny wkład i zaangażowanie księdza biskupa w ewangelizację, ale również we wszechstronnie pojęty rozwój kraju, m.in. w szkolnictwo, służbę medyczną oraz w troskę o dostępność wody pitnej dla ludności wschodniego Kamerunu.

W 20. rocznicę sakry biskupiej w 2017 za zasługi w pracy misyjnej oraz ogromną rolę w rozsławianiu imienia Polski, a także rodzinnego Podkarpacia roku biskup Jan Ozga otrzymał Nagrodę „Serce bez granic”. Prestiżową statuetkę jubilatowi wręczył wicemarszałek województwa podkarpackiego Bogdan Romaniuk z przedstawicielami Fundacji im. Księdza Kardynała Adama Kozłowieckiego przed uroczystą Mszą świętą w kościele parafialnym w Woli Raniżowskiej.